Primeiro estranha-se, depois entranha-se.

Há cerca de 500 anos, o povo nativo da ilha, vestia pouca roupa, apesar do tempo agreste que se fazia sentir. Para se aquecerem, acendiam fogueiras onde quer que estivessem. Quando os europeus chegaram, avistaram-nas por toda a costa, e desde entao lhe chamamos Terra do Fogo.
A verdade é que há lugares muito mais bonitos do que esta ilha esquecida no sul do mundo. A parte chilena nao tem nada para ver, mesmo! Tudo plano coberto pela tipica estepe patagônica e sobrepopulado por ovelhas!!! A parte argentina foi mais explorada, muito graças ao turismo, e porque os sacanas ficaram com as montanhas! Tem o Parque Nacional da Terra do Fogo, que nos leva ao fim do mundo (yeah, right!), desportos de inverno e tirolesas (espécie de slide entre os bosques da montanha). Enfim, actividades para entreter turistas.
Falando no fim do mundo…Tudo aqui é «qualquer coisa» do Fim do Mundo. Ushuaia vende-se muito bem. Mas o fim do mundo é igual a todo o resto! Sentimo-nos ultrajadas! Ainda por cima advinhem o que encontramos no dito fim do mundo? Dois portugueses!
No es este el relato de hazañas impresionantes, no es tampoco meramente
un “relato un poco cínico”; no quiere serlo, por lo menos. Es un trozo de dos
vidas tomadas en un momento en que cursaron juntas un determinado trecho, con
identidad de aspiraciones y conjunción de ensueños. Un hombre en nueve meses de
su vida puede pensar en muchas cosas que van de la más elevada especulación
filosófica al rastrero anhelo de un plato de sopa, en total correlación con el
estado de vacuidad de su estómago; y si al mismo tiempo es algo aventurero, en
ese lapso puede vivir momentos que tal vez interesen a otras personas y cuyo
relato indiscriminado constituirá algo así como estas notas.Notas de Viaje por America Latina
por Ernesto "Che" Guevara